Во книжарниците од „Просвето дело“ има картички со сликички и азбука на повеќе јазици. На Саемот на книги ги купив картичките со македонската азбука, мислев да ги користам на часовите со учениците со посебни потреби. Се испоставид ека идејата за нивното користење е одлична. Едно од тие „искористувања“ е и овој час:

Најпрвин учениците стојат во круг и секој од купчето со картички влечи една картичка. Потоа со играта 1,2,3 се прават групи. во зависност колку групи требаат, до таја бројка се игра. Ние игравме до 5. Најчесто учениците застануваат еден до друг, како што се дружат. Оваа вежба  ги „разделува“ најдобрите другарчиња, и создава простор за градење на групата, бидејќи групите спонтано се создаваат. Децата кажуваат по еден број: 1, 2, 3, 4, 5. Потоа одново 1, 2, 3, 4, 5 и така неколку пати додека не се стигне до првиот 1. Единиците се една група, двојките друга и т.н.

Секоја група има онолку картички колку што има ученици во неа. Задачата е да раскажат краток текст во кој ќе ги вметнат поимите од картичките. Текстот го создаваат заеднички. Потоа го читаат пред класот. Вториот дел од задачата е учениците да го прераскажат тоа што го слушаат.

This slideshow requires JavaScript.

Во склоп на наставната едница: Комуникациски дијалог со учениците од шесто одделение направивме работилница за активно слушање. Учениците искуствено се запознаа со правилата и начините на општење. Еве како течеше часот:

Наставничката ги дели учениците на парови. Најчесто пар се оние што седат во клупа, но ако има потреба може да направи парови со разместување.

Учениците имаат задача да разговараат на тема: МОЈАТА ПРВА ТЕПАЧКА ИЛИ КАВГА. Но кога едниот зборува, другиот не смее ништо да кажува ниту да прашува, слуша внимателно и се обидува да запомни сè што кажал неговиот партнер. Значи едниот ученик почнуваат со раскажување за својата прва тепачка или кавга, партнерот го слуша внимателно, штом заврши, парафразира, прераскажува, повторува што слушнал и чека потврда од партнерот дали сè запомнил како што е кажано. Потоа се прави истото, но во обратен редослед.

На овој начин учениците директниот исказ го претвораат во индиректен и истовремено учат како да бидат добри слушатели, како активно да слушаат.

Откако ќе завршат, зборуваат на темата КАКО ГО ДОБИВ ИМЕТО ИЛИ ПРЕКАРОТ. Но сега, нема знак, може да почне кој сака и меѓусебе може да си поставуваат прашања поврзани со темата.

Третата тема е САКАМ ДА СЕ ТИ СЕ ПОЖАЛАМ ЗА… но сега по еден од парот доаѓа кај наставничката и добива задача кога неговиот партнер ќе почне да раскажува, тој/таа да не го слуша, да се прави дека го слуша и да се занимава со нешто друго.

Целиот процес е опсервиран од една ученичка која подоцна ќе даде свое мислење за однесувањето на учениците.

Откако трите активности ќе завршат, наставничката поставува прашања и отвора дискусија:

ДИСКУСИЈА:
Прашања за тие што раскажуваа:
1. Како се чувствувате?
2. Дали ви значеше да бидете слушнати?
3. Дали се обидовте да го привлечните вниманието на вашиот соговорник?
4. Што би направиле за да бидете слушнати?
Прашања за тие што „слушаа“:
1. Дали ви беше интересно тоа што ви се раскажуваше?
2. Дали се преправавте дека слушате?
3. Зошто не му кажавте на соговорникот дека ви е досадно?
4. Дали требаше да му речете на соговорникот дека ви е досадно?
Прашања за сите:
1. Каде можеме да сретнеме ваков вид комуникација?
2. Зошто тоа е така?
3. Зошто не слушаме активно?
4. Што подразбираме под активно слушање?

Потоа заеднички се доаѓа до следните заклучоци:

ШТО ПРАВИ ДОБРИОТ СЛУШАТЕЛ:

• Не прекинува,
• го гледа соговорникот в очи,
• не напаѓа,
• не зборува за себе си,
• слуша заинтересирано и стрпливо
• остава тишина во паузите во кои соговорникот размислува
• го прифаќа тоа што го зборуваш
• не наметнува свои ставови
• се смешка
• охрабрува со гестови и мимики
• дава поддршка
• не навредува и не омаловажува
• не се прави паметен.

Учениците од VI – 1 одделение успешно ја сработија работилницата: „Градиме мостови“. Од работилницата тие потврдија дека дружењето не познава граници, ниту верски ниту национални. Во дискусијата која се водеше по активноста се споделија другарувања на учениците со деца од другите националности.

Активноста беше мотивирана од расказот „Мостови“ кој претходно беше сработен на часовите. Во него две момчиња копнеат да изградат мост за да можат да се дружат заедно кога ќе надојде реката која што ги разделува. Оваа идеја во преносна смисла се пренесе на работилницата:

Учениците добија текст во кој се опишани пет деца од различни националности: Армин, Ферзија, Осман, Јелена и Калина. Секоја група претставува едно од тие деца. Задачата е да ги напишат карактеристиките на детето што го претставуваат и да ги споредат со останатите четири. Што имаат слично, а што различно со нив. Потоа да ги претстават петте деца во некоја заедничка активност низ цртеж.

Учениците во групата се организираа многу добро. Секој доби задача на која што паралелно работеше. Едни бараат сличности, други разлики, а трети цртаат. Потоа сработеното се презентира и се отвори дискусија.

This slideshow requires JavaScript.