Проектот „Ноќ со Андерсен“ започна минатата година. Неколку колеги од нашето училиште (ООУ „Климент Охридски“ – Прилеп) го предложивме пред Наставничкиот совет, се образложи… се помисли… се гласаше… изгледаше дека ќе го туркаме некако, но како времето минуваше, како се полнеше затворената група на Фејзбук со активности, така и ние – наставниците и учениците, од сега победничкото училиште, изобилувавме со идеи и активности.

Од овој проект произлезе филм кој ја раскажува нашата бајка https://www.youtube.com/watch?v=72ckkA7lEvI но произлегоа и индивидуални финални производи кои и денес се користат во наставата.

Врвот на нештата беше и студиското патување кое го доби координаторот на проектот Каролина Јовеска и јас – Јулијана Талеска, како непосреден учесник во активностите. Во таа насока им благодарам пред сè на Весела Богдановиќ, која ни го покажа овој проект, ни ги отвори вратите во светот на бајките, но и на Ана Хркова и Зузана Путник – наставнички во основно училиште во Ковачица – Војводина, кои во соработка со Општината на Ковачица (благодарност и за претседателот на Општината) обезбедија средства да нè одведат во Словачка.

На ова патување од Македонија учествуваа наградените колеги од Охрид, Прилеп, Велес, Неготино и Скопје.

Идејата на трите креативни наставнички овозможи во трите денови престој во Словачка да посетиме училишта и да се запознаеме со условите и начинот на работа. Исто така бевме примени и во Ректоратот на Банска Бистрица. Сместени, едната вечер во интернат во рамките на средно земјоделско училиште и втората вечер во студентски дом, ние имавме можност да ја запознаеме од прва рака и организираноста на образовните институции. Бевме запрепастени од дисциплинираноста и посветеноста на учениците и студентите. На топлината во објектите и чувството за нешто свое.

Едно од најубавите места беше селото на бајките: Хабкуки, кое беше обвиено во снег кој уште повеќе ја истакнуваше неговата волшебност. Ова село ја претстави грижата на Словаците за својот фолклор, за бајките кои се пренесувале од генерација на генерација, и пред сè за младите генерации. Во секоја куќичка, на лето, се изведуваат најразлични работилници поврзани со приказните: куклени претстави, читања, драматизации…

Последниот ден беше посветен на тричасовна прошетка во Братислава и посета на споменикот на Андерсен. Или како што кажа една наша колешка: „Дојдовме кај оној што нè донесе тука“.

Ако го исклучам долгото и мачно патување, можам да речам дека беше многу интересно. Можноста да се споделат искуства со колеги, да се дискутира на различни теми, да се виде нешто невидено досега е прилика која не се пропушта. Исто така особено ми беше важно што се почнува со пронаоѓање начини да се награди трудот на наставникот.

На самиот крај сакам да им се заблагодарам на моите колеги кои беа дел од тимот, но немаа можност да дојдат на патувањето и исто така на учениците кои се најзаслужни за сè што добивме во овие неколку денови. Нивната радост и поддршка значеа уште една награда на која што ѝ нема цена и која не може да се споредува со ништо.