Иако времето беше смуртено, ние решивме, бидејќи ветивме од порано, да го држиме часот надвор. Се облековме, зедовме книги за седење 🙂 и тетратки и пенкала за пишување.

Во училишниот двор беше пријатно. Ги ставивме книгите за седење и седнавме во круг.

Учениците ја работеа следната активност:

Ги затварате очите, заспивате. Замислете се покрај едне убав сончев брег. Се шетате покрај морето и дишите длабоко од свежиот утрински воздух. Ја мирисате морската сол. Ги слушате плискањата и брановите. Се` е мирно и тивко. Нема никој на брегот. Небото е сино. Се гледаат одалеку прекрасни птици кои радосно пејат и летаат во кругови.

Одеднаш здогледувате во далечините еден чамец. Во него има еден човек. Тој се приближува кон брегот и мафта со рацете. Вика по вас. Ве повикува да дојдете во кајчето и да се возите по морската широчина. Вие се радувате. Ги соблекувате влечките и блузичката. Спремни во костимот за капење се стрчувате кон морето.  Ја чувствувате ладната вода, ама не вие  проблем. Убаво ве разладува. Ги слушате вашите плискања во водата.

Испливувате до човекот. Ви подава рака и се качувате на кајчето. Се чувствуате прекрасно. Мирно е, морето е сино и се бранува нежно. Птиците сега се поблизу до вас. Ги слушате убаво како пејат. Молчите и го гледате синото небо на кое нема ниту едно облаче. Се слуша плискањето на брановите во кајчето… се будите…

Откако ќе се разбудат одговараат на следните прашања:

Какво беше небото? Како изгледаше човекот? Носеше капа? Во која боја беше? Што слушавте? Што видовте?

Дечињата имаа многу интересни одговори: небото кај сите беше сино, а човекот имаше капа во сина, жолта, бела, црвена боја. Имаше мустаќи, имаше брада, немаше брада, немаше мустаќи. Беше во морнарска облека, носеше маица. Во водата имаше делфин кој испушташе прекрасни звуци, птиците беа галеби, морето беше сино, ги слушаа брановите, плискањата на кајчето, ги чувствуваа камчињата и песокот…

На овој начин учениците разбраа што се тоа визуелни и аудитивни елементи. Ги извадоа тетратките и ги напишаа дефинирањата заедно со дел од примерите кои искуствено ги стекнаа од вежбата

Потоа стануваат и стојат во круг. Повторно заспиваат. Еден ученик започнува приказна, кога ќе го допре со рака ученикот до него, тој ја продолжува. И така се` додека не се стигне повторно до првиот ученик. Учениците фантазираат и ја продолжуваат приказната.

Кога ќе се разбудат споделуваат што видоа и што слушнаа.

На крајот од часот, бидејќи ни останаа пет минутки, сработивме уживајзери (игри за размрдување).